మనం అందరం ఎన్నో సేవా కార్యక్రమాలు చేస్తుంటాం. ఏదైనా సంఘటనను లేదా ఎవరైనా వ్యక్తులను వివిధ పరిస్థితులలో చూసి, చలించి వెంటనే మనకు చేతనైన సాయం చేస్తాం, ఆ సాయం ఎంతో గొప్పది, సాయం అందుకున్న వారిని తాత్కాలికంగా (కొన్ని క్షణాలు/ గంటలు/ రోజులు/సంవత్సరాలు) నిలబెడుతుంది. కొంత కాలం తరువాత వారి పరిస్థితి మళ్లీ మాములే. *ఆ పరిస్థితిని చూడగానే మనలో కలిగే భావోద్వేగాల (Emotional Connect) వలన మనం చేస్తుంటాము.* చాలా వరకు స్వచ్చంద సంస్థలు, సేవా భావం కల వ్యక్తులు ఇదే పని చేస్తున్నారు. ఇది చాలా అవసరం కూడా.
ఇప్పుడు మనందరం చేయాల్సింది... *మనం మరో మెట్టు పైకి ఎక్కి పని చెయ్యాలి. అలా చెయ్యాలంటే, మనం భావోద్వేగాల దగ్గర ఆగిపోకుండా, ఆ సమస్య మన మనసుకు హత్తుకోవాలి (Connecting to the Cause).* ఎప్పుడైతే ఆ వ్యక్తిని కాక, సమస్యను చూస్తామో, అప్పుడు మనం ఆ సమస్య మొదట ఆ వ్యక్తికికే రాకుండా...తర్వాత ఎవ్వరికీ, ఎప్పటికి రాకుండా ఉండడం కోసం ప్రయత్నం చేయుడమే కాదు, అసలు ఆ సమస్య కోసం పని చేస్తున్న వారితో కలసి ఆ సమస్యను సమూలంగా నిర్మూలించే విధంగా పనిచేస్తాం. ఇదే అసలు మనం చెయ్యాల్సిన పని. అలా చెయ్యలేక పోవడం వలననే ఎన్నో సంవత్సరాలుగా ఎంతో మంది కష్టపడుతున్నా కానీ సమస్య అక్కడే ఉంటోంది, దానికి ఎంతో మనిషి బలైపోతున్నారు.
*కాబట్టి*
1. *సమస్యను గుర్తించడం*
2. *సమస్యను ప్రచారం చెయ్యడం*
3. *సమస్యను నిర్మూలించడం*
కాకపోతే ఎక్కువ శాతం, వ్యక్తిగత లేదా సంస్థ లకి ప్రచారం చేసుకోవడం దగ్గరే ఆగిపోతున్నాం. అది ఏమి తప్పు కాదు, అది కూడా అవసరమే.
మరి.... మన ప్రయాణం *మొదటి దశను*(సమస్యను గుర్తించడం) ఎప్పుడు దాటుతుందో... *చివర దశను* (సమస్య నిర్మూలన) ఎప్పుడు చేరుకుంటుందో చూడాలి..
*మనం చివరి దశ చేరుకోక పోయినా పర్లేదు...*
సమస్యను నిర్మూలించలేకపోయినా పర్లేదు.... *కానీ... మన పయనం, మన ప్రయత్నం మాత్రం మన లక్ష్యం ("సమస్య నిర్మూలన") వైపు చెక్కు చెదరక ఉంటే చాలు...*
మీ అమ్మ శ్రీనివాస్...
జూన్ 6, 2020 12.10am
*అప్పుడప్పుడు నా అనంతరంగం యొక్క ఆవిష్కరణ జరుగుతూ ఉంటుంది, అవన్నీ ఈ బ్లాగ్లో ఆవిష్కరించటం జరిగింది. మీకు ఇంకా తనివి తీరకపోతే, నా మరిన్ని రాతల కోసం సందర్శించండి* http://ammasrinivas4u.blogspot.com/
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి